Niedawno nakładem Manchester University Press ukazała się nowa książka Bryce Lease o polskim teatrze i polityce po 1989 roku: „After ’89: Polish Theatre and the Political”. W niej między innymi takie miłe słowa o naszym teatrze i programie:
„Paweł Wodziński i Bartosz Frąckowiak w 2014 roku połączyli siły, aby poprowadzić Teatr Polski w Bydgoszczy w innym niż dotychczas kierunku. Nowi dyrektorzy nie tylko weszli do instytucji z politycznym impetem i odpowiednim dla niego repertuarem, ale podjęli się też zmiany przeznaczenia samego budynku. Jest on teraz otwarty w ciągu całego dnia i wystawiane są w nim nie tylko wieczorne spektakle, co ma wzmocnić jego obecność w życiu publicznym. Oprócz wprowadzenia nowych godzin otwarcia, Wodziński i Frąckowiak zorganizowali debaty na tematy teorii postkolonialnej, demokracji i neoliberalizmu, a także rozpoczęli cykl warsztatów dla dzieci i dorosłych dotyczących wspomnianych motywów i tematów. Wodziński i Frąckowiak pokazują, że dyrektorzy teatrów muszą formułować własne reguły, żądania i cele, generować oryginalne pomysły oraz pracować nad zwiększaniem aktywności oraz powszechności teatru. Ta formuła rozwoju, obecna w Bydgoszczy, przyczynia się do powstania nowego, ekscytującego teatralnego modelu, który określa role polskiego teatru w XXI wieku, a to wymaga dokładnie takich zabiegów, jakie stosują nowi dyrektorzy”
Teatr Polski Bydgoszcz 